Dirk Vandenberghe in de Lage Landen over Bedenktijd:

[…]Meredith Greer schrijft over haar pijn, haar angst, haar twijfel en haar rouw zonder dat het te zwaar op de hand wordt, of zonder navelstaarderig te worden. Ze kadert haar persoonlijke ervaringen in een ruimer geheel, citeert tal van schrijvers (Joan Didion, Susan Sontag, Olivia Laing) en onderzoekers en refereert aan (moderne) kunst, zoals de schilderijen van Edward Hopper. Ze schrijft erudiet zonder pedanterie, de referenties vloeien vooral voort uit haar eigen nieuwsgierigheid, en ze neemt de lezer maar al te graag mee in haar zoektocht.

[…] Greers boek bevat geen plot, het is onmogelijk onder één noemer te vangen, maar het bevat een intellectuele rijkdom die prikkelend is. Ze slaagt erin om het persoonlijke en universele op een originele manier te combineren, zodat je gaat nadenken over zowel die persoonlijke als meer universele bedenkingen.